Er is weer een nieuwe ’technology meets ecology’-innovatie uit de koker van 3DMZ. In samenwerking met de Provincie Noord-Holland heeft 3DMZ een superslim meetsysteem ontwikkeld dat indirect moet zorgen voor een beter leefklimaat voor de Nederlandse weidevogels.

De eerste drie weken van hun leven eten jonge grutto’s insecten die ze uit het gras oppikken. De kuikens pikken vooral vliegen en muggen op die op ‘snavelhoogte’ op het gras zitten. Verder eten ze ook spinnen, kevers en insectenlarven van de bodem. Het gaat hierbij om spectaculaire aantallen. Gruttokuikens eten op een dag wel 10.000 insecten. Een haast niet voor te stellen hoeveelheid waarbij elke twee tot vier seconden gegeten moet worden.

Na een week of drie worden de snavels lang genoeg om grotere prooien uit de bodem te halen zoals wormen en emelten. Tot die tijd blijven vliegende insecten het belangrijkste deel van het dieet.

Op die jacht naar vliegen en muggen leggen de kuikens grote afstanden af. Zo moeten stevig door kunnen lopen. Het is dus zaak dat de vegetatie behalve rijk aan kruiden ook goed toegankelijk moet zijn.  Hoe dichter de vegetatie hoe moeilijker ‘doorwaadbaar’ voor deze kuikens. Maar hoe valt te meten of een grasland geschikt is voor jongen grutto’s?

De oplossing
Een groepje weidevogeldeskundigen ontwikkelen samen met de Wageningen Universiteit en 3DMZ een ‘graslanddoorwaadbaarheidsmeter’, oftewel een superslim meetsysteem dat via nieuwe technologie digitaal meet of het gras een beetje doorwaadbaar is voor de kuikens van weidevogels.

De opdracht aan 3DMZ luidde als volgt: “Ontwerp een meetinstrument waarmee de doorwaadbaarheid van graslanden objectief kan worden vastgesteld.” Daaraan weden de volgende randvoorwaarden gesteld:

●      Het meetinstrument mag niet destructief zijn
●      Het meetinstrument moet eenvoudig te bedienen zijn
●      Het meetinstrument moet eenvoudig te vervoeren zijn
●      Het meetinstrument moet onafhankelijk zijn en zonder snoeren

De technici van 3D Makers Zone hebben inmiddels een mobiel prototype gemaakt waarbij met behulp van verschillende lasertechnieken de vegetatiedichtheid te meten is. Er zijn twee metingen gedaan op twee verschillende percelen. Één meting op ongemaaid hoog kruidenrijk gras en de ander op recent gemaaid gras. Bij deze metingen wordt data verzameld en wordt er gekeken naar verschillende punten van interesse zoals de structuur in het gras op de verschillende percelen. In samenwerking met de provincie wordt bepaald of het gras wel of niet geschikt is voor de vogels. Is dat niet het geval? Dan zullen er maatregelen moeten worden genomen.
Naast de metingen met de “graslanddoorwaadbaarheidsmeter” wordt het gras ook met satellietbeelden gemeten en worden deze metingen met elkaar vergeleken.

7 september zullen bij 3DMZ de eerste resultaten worden gepresenteerd aan verschillende geïnteresseerde partijen. Want naast de opdrachtgever Provincie Noord-Holland zelf, zijn er ook vanuit het wetenschappelijke veld veel partijen en organisaties die deze ontwikkelingen zeer interessant vinden.